راه افتادن کودکان یکی از مهم‌ترین مراحل رشد آنها است که والدین بی‌صبرانه منتظر آن هستند. از لحظه‌ای که کودک شروع به چهاردست‌وپا رفتن می‌کند یا تلاش می‌کند تا با گرفتن وسایل بلند شود، والدین امید دارند که به زودی اولین قدم‌های کودک خود را ببینند. اما گاهی این انتظار کمی طولانی‌تر از حد معمول می‌شود و سوالاتی در ذهن پدر و مادر‌ها ایجاد می‌شود: آیا تاخیر در راه رفتن طبیعی است؟ آیا باید نگران بود؟ این مقاله به بررسی دلایل تاخیر در راه رفتن کودکان و راهکارهای ممکن می‌پردازد.

قدم اول: نگرانی‌های معمول والدین

بیشتر والدین زمانی که کودک‌شان شروع به ایستادن می‌کند، لحظه‌شماری می‌کنند تا اولین قدم‌های او را ببینند. اگرچه کودکان معمولا در حدود 8 تا 12 ماهگی قادرند بدون کمک بایستند، اما ممکن است در بعضی موارد این روند به تاخیر بیافتد. نگران شدن از تاخیر در راه رفتن کودکان طبیعی است و والدین ممکن است از خود بپرسند که آیا مشکلی وجود دارد.

تکامل طبیعی راه رفتن کودک

کودکان معمولا در سن 12 ماهگی با کمک والدین یا وسایل خانه چند قدم برمی‌دارند و در حدود 15 ماهگی به طور مستقل راه می‌روند. اگرچه ممکن است هنوز پس از چند قدم زمین بخورند، اما این بخشی از روند طبیعی رشد آنهاست. در 18 ماهگی، انتظار می‌رود که کودک بتواند بدود، بایستد و حتی از پله‌ها بالا برود.

اگر کودکی تا سن 18 ماهگی هنوز اولین قدم‌های خود را برنداشته باشد، ممکن است لازم باشد این موضوع بیشتر بررسی شود. اما به یاد داشته باشید که هر کودکی با سرعت مخصوص به خود مراحل رشد را طی می‌کند و تاخیر کوتاه‌مدت در راه رفتن لزوماً نشان‌دهنده مشکل خاصی نیست.

دلایل احتمالی تاخیر در راه رفتن کودکان

چندین عامل ممکن است باعث تاخیر در راه رفتن کودکان شوند که برخی از آنها شامل موارد زیر است:

1. مشکلات عضلانی و استخوان‌بندی

برخی مشکلات مرتبط با عضلات یا استخوان‌بندی می‌تواند موجب تاخیر در راه رفتن شود. برای مثال، بیماری‌هایی مانند فلج اطفال، سندرم داون یا دیستروفی عضلانی می‌توانند باعث ضعف عضلات و در نتیجه تاخیر در توانایی کودک برای راه رفتن شوند.

2. تاخیر در تکامل عصبی-حرکتی

کودکانی که در سایر مراحل رشد نیز تاخیر داشته‌اند، احتمالاً در راه رفتن هم با تاخیر مواجه می‌شوند. برای مثال، اگر کودکی دیر شروع به نشستن یا چهاردست‌وپا رفتن کرده باشد، احتمالاً راه افتادن او نیز به تأخیر می‌افتد. این نوع تاخیر می‌تواند به مشکلات عصبی یا یادگیری مربوط باشد و نیازمند بررسی بیشتر توسط پزشک متخصص است.

3. عوامل محیطی و عاطفی

عوامل محیطی نیز می‌توانند در تاخیر در راه رفتن تأثیرگذار باشند. کودکانی که از نظر عاطفی دچار مشکل هستند یا حمایت کافی از سوی والدین دریافت نمی‌کنند، ممکن است دیرتر به مراحل مختلف رشد برسند. برای مثال، کودکانی که مادران افسرده دارند یا والدین به اندازه کافی با آنها تعامل نمی‌کنند، ممکن است با تاخیر در راه رفتن مواجه شوند.

4. بیماری راشیتیسم و کمبود ویتامین D

راشیتیسم، که به دلیل کمبود ویتامین D ایجاد می‌شود، می‌تواند باعث ضعف عضلانی و استخوان‌بندی و در نتیجه تاخیر در راه رفتن کودک شود. این بیماری معمولاً با مصرف مکمل‌های ویتامین D و بهبود تغذیه قابل درمان است.

مشکلات مادرزادی و چاقی کودک

دو عامل مهم که نباید از آنها غافل شد، مشکلات مادرزادی مفصل لگن و چاقی کودک است. اگرچه نوزادان در بدو تولد از نظر اختلالات مفصل لگن بررسی می‌شوند، اما این اختلالات ممکن است بعدها نیز ایجاد شوند و منجر به تاخیر در راه رفتن شوند. همچنین، چاقی کودک می‌تواند باعث شود که عضلات او توانایی تحمل وزن بدن را نداشته باشند و این نیز مانع از راه رفتن طبیعی شود.

پاهای کمانی و تاثیر آن بر راه رفتن

بسیاری از والدین نگران پاهای کمانی کودک خود هستند و فکر می‌کنند که این مشکل ممکن است باعث تاخیر در راه رفتن شود. با این حال، پاهای کمانی تا سن 2 سالگی کاملاً طبیعی است و معمولاً نیازی به درمان خاصی ندارد. این وضعیت خود به خود بهبود پیدا می‌کند و کودک با همان پاهای کمانی نیز قادر به راه رفتن است.

سخن پایانی

تاخیر در راه رفتن کودک می‌تواند برای والدین نگران‌کننده باشد، اما معمولاً دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. اگر کودک در سایر مراحل تکاملی خود مانند نشستن، چهاردست‌وپا رفتن و ایستادن به خوبی پیشرفت کرده و از نظر مشکلات ژنتیکی یا بیماری‌های عضلانی بررسی شده است، احتمالاً با کمی صبر و حمایت از سوی والدین به زودی راه خواهد افتاد. در صورت وجود نگرانی‌های جدی‌تر، بهتر است با پزشک متخصص مشورت کنید تا اطمینان حاصل شود که هیچ مشکل خاصی در روند رشد کودک وجود ندارد.